مقایسه اثر فعالیت های یکپارچگی حسی-حرکتی گروهی و انفرادی بر تبحر حرکتی و رشد اجتماعی کودکان اتیسم

هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر فعالیت های یکپارچگی حسی-حرکتی گروهی و انفرادی برتبحر حرکتی و رشد اجتماعی کودکان اتیسم 8تا14ساله شهر شیراز بود. به همین منظور 22کودک اتیسم که در سال تحصیلی 94-93 در یکی از مدارس اتیسم شهر شیراز مشغول به تحصیل بودند، به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه تجربی(8نفر فعالیت گروهی و 8 نفر انفرادی) و یک گروه کنترل (6 نفر) تقسیم شدند. ابتدا فرم رضایت نامه و پرسشنامه رشد اجتماعی توسط والدین تکمیل شد. سپس به عنوان پیش آزمون آزمودنی ها بوسیله آزمون تبحر حرکتی برونینکز - ازرتسکی (فرم کوتاه) مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس گروه های تجربی به مدت12 جلسه به فعالیت های منتخب یکپارچگی حسی حرکتی در دو گروه تجربی (گروهی و انفرادی) پرداختند و گروه کنترل به فعالیت های روزمره خود ادامه می دادند و هیچ گونه فعالیت مداخله ای دریافت نمی کردند. پس از12 جلسه 45 دقیقه ای برای گروه انفرادی به شکل انفرادی و12 جلسه 45 دقیقه ای برای گروه گروهی به شکل گروهی فعالیت های یکپارچگی حسی حرکتی، پس آزمون با استفاده از آزمون تبحر حرکتی برونینکز ازرتسکی (فرم کوتاه) انجام شد و از والدین دوباره خواسته شد تا پرسشنامه رشد اجتماعی را پر کنند